ميکرو پرسوسور و کاربرد آن

مقدمه:
تغيير سيستم‌هاي مکانيکي و برقي به سيستم‌هاي الکترونيکي در بيشتر تکنولوژي‌هاي عمده، سيستم‌هاي الکترونيکي جايگزين بخش‌هاي مکانيکي شده و از آن پيش افتاده‌اند. سيستم تلفن در اصل مجموعه‌اي از اجزاي مکانيکي (يعني سيستم شماره‌گير) بود که در آن حرکت فيزيکي به علائم الکتريکي تبديل مي‌شد. با وجود اين، امروزه تلفن تماماً الکترونيکي است ؛ امروزه چاپ الکترونيکي شده است. تلويزيون، کامپيوتر و بسياري از ابزارهاي ديگر نيز که در زندگي روزمره از آن استفاده مي‌کنيم همين گونه‌اند. سيستم‌هاي الکترونيکي مسلماً يک سره بر تکنولوژي فکري متکي هستند زيرا محاسبات رياضي و نوشتن نرم‌افزار و برنامه‌ها کارکرد آنها را ممکن مي‌گرداند.

يکي از برجسته‌ترين تغييرات، کوچک شدن وسايلي است که هادي برق هستند يا تکانه‌هاي برقي را منتقل مي‌کنند. وسايل اوليه مانند لامپ‌هاي خلاء که در راديوهاي قديمي ديده مي‌شود حدود 5 تا 10 سانتي‌متر ارتفاع داشتند. اختراع ترانزيستور تغييري شگرف را به دنبال داشت: توانايي توليد وسايل ميکروالکترونيک با صدها کارکرد از جمله کنترل، تنظيم، هدايت و حافظه که ميکروپرسسورها به اجرا درمي‌آورند. در آغاز هر تراشه 4 کيلو بايت حافظه داشت که بعدها به 8، 16، 32، 64 کيلو بايت افزايش يافت و امروزه سازندگان ميکروپروسسور تراشه‌هايي توليد مي‌کنند که ظرفيت ذخيره‌سازي آنها چندين مگابايت يا حتي گيگا (ميليارد) بايت است.
امروزه يک تراشه‌ي ريز سيليکني(ميکروپروسسور) حاوي مدارهاي الکترونيکي داراي صدها هزار ترانزيستور و همه‌ي اتصالات لازم و بهاي آن فقط چند دلار است. مداربندي روي اين تراشه مي‌تواند خود ميکروکامپيوتري باشد با ظرفيت پردازش ورودي / خروجي و حافظه‌ي دستيابي تصادفي و... .