سندرم نفروتيك

فرزانه طالعی فر
سندرم نفروتيك افزايش نفوذپذيري گلومرول ها در برابر پروتيين هاي پلاسما،بخصوص آلبومين و دفع آنها از طريق ادرار مي باشد كه معمولا علاوه بر آلبومين،آلفا و بتا گلوبين هم دفع مي شوند.در نتيجه دفع پروتيين از طرق ادرار ادم يا خيز(احتباس آب در بدن) همراه با بيماري ديده مي شود.ميزان دفع پروتيين از طريق ادرار حتي ممكن است به 30گرم در شبانه روز برسد.ميزان  تري گليسريد و كلسترول پلاسما هم بالا ميرود.
يكي از حالاتي كه درا ين بيماي ظاهر ميشود سخت شدن شريان هاي كليوي است.عوامل موثر در بروز اين بيماري عبارتنداز: بيماريهاي عفوني، گلومرونفريت،مسموميت با جيوه يا سموم يا داروهاي مختلف و ديابترژيم درماني در سندرم نفروتيك:
اولين عامل مهم از نظر رژيمي ترميم پروتيين هاي هدر رفته از طريق ادرار است. در نتيجه يك رژيم غني از پروتيين و محدود از سديم مناسب وضع بيمار است. كيفيت پروتيين براي اين بيماران بيشتر از مقدار آن حائز اهميت مي باشد.ميزان توصيه شده پروتيين8/0گرم با ازاي هر كيلو گرم وزن بدن است كه 60 درصد آن بايد پروتيين با كيفيت بالا باشد.ميزان انرژي مورد نياز 35 كيلو كالري يه ازاء هر كيلو گرم از وزن    ايده ال است. دريافت پتاسيم نبايد بيش از يك رژيم غذايي معمولي باشد.