پیش فرض هرآنچه می خواهی می یابی…!

“گفته های دکتر علی شریعتی”

آدمهای که هیچ وقت احتیاج به تنهایی ندارند ، معمولاً آدمهای کم مایه ایی هستند .

اگر بخواهند از پیغمبر اسلام مجسمه ایی بریزند ، باید در یک دستش کتاب باشد و در دست دیگرش شمشیر .

خدا برای تنهایی اش آدم را آفرید .

ایمان زاییده ای ایدوئولوژی ارزش دارد ، نه ایمان ارثی یا تقلیدی .

عشق می تواند جانشین همه نداشتن ها شود .

چه رنجی است لذتها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بدبختی آزار دهنده ای است تنها خوش بخت بودن .

وقتی که بود نمی دیدم . وقتی می خواند ، نمی شنیدم… وقتی دیدم که نبود… وقتی شنیدم که نخواند … !

تنها دو جا است که هرکسی خودش است، بستر مرگ و سلول زندان .

هیچ گاه تنهایی و کتاب و قلم ، این سه روح و سه زندگی و سه دنیای مرا کسی از من نخواهد گرفت … دیگر چه میخواهم ؟ آزادی چهارمین بود که به آن نرسیدم و آن را از من گرفتند .

هر کس به میزانی که به تنهایی نیاز دارد ، عظمت دارد و بی نیاز تر است .

من تنهایی را از آزادی بیش تر دوست دارم .

بد دردی است در انبوه خلق ، تنها بودن و در وطن خویش ، رنج غربت کشیدن.

وقتی یک روح از سطح زمان خویش بیش تر اوج میگیرد و از ظرف تحمل مردم زمان ، بیشتر رشد می کند ، تنها میشود.

من از میان همه ی نعمت های این جهان، آن چه را برگزیده ام و دوست میدارم، تنهای است.

آدم ها همچون کوه ها همگی با همند و تنهایند .

در تمام عمرم جز تنهای و تفکر و غم و عشق ، سرگرمی ای نداشته ام .

اگر تنها ترین تنها شوم، باز خدا هست . او جانشین همه ی نداشتن هاست .

من از سقف و نظم و تکرار گریزانم و سعادت خانوادگی تنها بر این سه پایه استوار است!!

تو هرچه می خواهی باشی باش ، اما … آدم باش !!!

چقدر نشنیدن ها و نشناختن ها و نفهمیدن ها است که به این مردم ، آسایش و خوش بختی بخشیده است !!!

دنیا به اندازه ای که مرا برای همیشه پر کند، ندارد .

مقلدها همیشه از اصلشان بیش تر افراط میکنند.

هر کس مظلوم است ، خودش ضالم را یاری کرده است .

همه بشرند ، اما بعضی ها انسان اند.

همیشه از آن جاهایی که غالباً هیچ کس انتظار بعثت یک روح، یک استعداد و یک نبوغ را ندارد، کسی می آمده و کاری میکرده و مسیر تاریخ را تغییر می داده .

در مملکتی که فقط دولت حق حرف زدن دارد، هیچ حرفی را باور نکنید .

سرنوشت کار خودش را می کند و ما ابزار نا آگاه اوییم .

آنجا که سخن از حقیقت است ، بحث از واقعیت بی جاست .

دلهره زنده ماندن ، زندگی را از یاد میبرد .

هر کس آن چنان که در بیداری است ، خواب می بیند .

اگر پیاده هم شده سفر کن ، در ماندن می پوسی.

مگر نمی دانی بزرگ ترین دشمن آدمی فهم اوست؟ تا می توانی خر باش تا خوش باشی.

امروز گرسنگی فکر ، از گرسنگی نان فاجعه انگیزتر است .

پیش از آنکه بیندیشی تا چه بگویی؟ بیندیش که چه میگویم؟

برای خوشبخت بودن ، به هیچ چیز نیاز نیست جز به نفهمیدن !

آدم وقتی فقیر می شه ، خوبی هاش هم حقیر می شه .

آنها که می دانند چگونه باید مرد، می دانستند که چگونه باید زیست ؟

همه بدبختی های ما ناشی از این است که نسل کهنه ی ما به تحجر مبتلا است و نسل جدید به هیچ و پوچ .

هر گز از ظلم ننالیده ام و از خصم نهراسیده ام و از شکست نومید نشده ام ، اما از این کلمه شوم “مصلحت” ، دلم را سخت به درد آورده بود .

هیچ کس دنیا را آن چنان که هست نمی بیند، بلکه هر کس دنیا را آن چنان که خودش هست می بیند.